چرا امواج مودم‌های Wi-Fi با تلفن‌های بی‌سیم تداخل دارند؟

در زندگی مدرن امروزی، کاربرد ارتباطات بی‌سیم روز‌به‌‌روز در حال افزایش است. ارتباطات بی‌سیم در فرکانس‌های مختلفی صورت می‌گیرد و دستگاه‌های مختلف از فرکانس‌های مختلف استفاده می‌کنند. اما همیشه این فرکانس‌ها از هم جدا نیستند و این احتمال وجود دارد تا در محلی چندین دستگاه در فرکانس‌های نزدیک به هم یا یکسان در حال فعالیت باشند و اختلالات رادیویی رخ دهد.

با نگاهی به شکل زیر، تصویری کلی از استفاده‌ی دستگاه‌های مدرن از فرکانس‌های رادیویی به‌دست می‌آورید.

همان‌گونه که شاهد هستید دستگاه‌های مختلف از فرکانس‌های یکسان استفاده می‌کنند و در برخی از باندها استفاده‌ی دستگاه‌های مختلف بیشتر است که احتمال تداخل را افزایش می‌دهد. موضوع بحث ما امروز تلفن‌های بی‌سیم است؛ از این رو بیایید نگاهی به تاریخچه‌ی فرکانس‌های مورد استفاده در تلفن‌های بی‌سیم بیندازیم.

در تلفن‌های بی‌سیم از باندهای فرکانسی مختلفی استفاده می‌شود. شرح آن‌ها در لیست زیر آمده است:

• 1٫7 مگاهرتز (1٫64 تا 1٫78 مگاهرتز)
• 27 مگاهرتز
• 43 تا 50 مگاهرتز (سال 1984)
• 900 مگاهرتز (902 تا 928 مگاهرتز، شروع استفاده از سال 1993)
• 1٫9 گیگاهرتز (1880 تا 1900 مگاهرتز که در ارتباطات DECT استفاده می‌شود.)
• 1٫9 گیگاهرتز (1920 تا 1930 مگاهرتز که در سال 1993 توسعه یافت و از سال 2005 به‌ویژه در DECT 6.0 مورد استفاده قرار گرفته است.)
• 2٫4 گیگاهرتز (2400 مگاهرتز تا 2500 مگاهرتز که از سال 1998 مورد استفاده قرار گرفته است.)
• 5٫8 گیگاهرتز (5725 تا 5875 مگاهرتز که به دلیلی شلوغی باند 2٫4 از سال 2003 مورد استفاده قرار گرفته است.)

تلفن‌هایی که از فرکانس 1٫7 مگاهرتز استفاده می‌کردند جزو اولین تلفن‌های بی‌سیم بودند که آن‌ها را می‌توانستید از آنتن بزرگ تلسکوپی‌شان بشناسید. برخی از فرکانس‌های مورد استفاده در این تلفن‌ها امروزه در باند AM رادیو استفاده می‌‌شوند و هرکسی با یک رادیوی مجهز به باند AM می‌تواند به‌راحتی مکالمات این تلفن‌ها را بشنود. هنوز هم کسانی هستند که از این تلفن‌ها استفاده می‌کنند، البته به دلیل خطرات امنیتی و نویز پذیری از لامپ‌های فلوروسنت و سیستم استارت ماشین، این مدل‌ها دیگر تولید نمی‌شوند و خارج از رده محسوب می‌شوند. با این وجود قبل از ظهور تلفن‌های همراه می‌توانستید با این سیستم‌های AM در تلفن‌های بی‌سیم بردی برابر با 800 متر داشته باشید. البته خطرات فوق را فراموش نکنید!

فرکانس 43 تا 50 مگاهرتز در دهه‌ی 90 میلادی به اوج مصرف خود رسید. در این دستگاه‌ها از آنتن‌هایی کوچک‌تر استفاده می‌شد و امکان انتخاب خودکار کانال رادیویی وجود داشت. به دلیل ترافیک شدید در این باند، فرکانس‌های مازاد برای این باند درنظر گرفته شد و در نتیجه تولیدکنندگان، تلفن‌هایی با 25 کانال به‌جای 10 کانال به فروش می‌رساندند. با این وجود این مدل‌ها دیگر تولید نمی‌شوند و از رده خارج شده‌اند؛ زیرا فرکانس‌های آن‌ها تقریبا با هر رادیویی قابل شنود است.

تلفن‌های فرکانس 900 مگاهرتز هنوز در بازار تلفن‌های بی‌سیم به فروش می‌رسند. این تلفن‌ها آنتن‌های کوچک‌تری داشته و به‌صورت خودکار بین 30 کانال عمل می‌کنند. در ضمن آن‌ها نسبت به اختلالات رادیویی مقاومت بیشتری دارند. این مدل‌ها در دو نوع آنالوگ و دیجیتال عرضه می‌شوند. بیشتر تلفن‌هایی که در حال حاضر از این باند به فروش می‌رسند از نوع آنالوگ و ارزان‌قیمت هستند و احتمال شنود آن‌ها بالاست. مدل‌های دیجیتال را همچنان می‌توان با گیرنده‌های رادیویی شنود کرد. اما سیگنال دریافتی به‌صورت نویز دیجیتال است و شنود آن توسط افراد عادی ممکن نیست. در نوع دیجیتال از خش‌خش و ضعف سیگنال خبری نیست؛ اما با دور شدن از منبع سیگنال، ارتباط به کل برای لحظاتی قطع می‌شود. انواع جدیدتر این باند از تکنولوژی منشور فرکانسی استفاده می‌کنند که در آن سیگنال در دامنه‌ای از فرکانس‌ها ارسال می‌شود و احتمال افت و قطعی سیگنال را کاهش می‌دهد.

تقریبا اکثر تلفن‌های بی‌سیم مدرن از فرکانس‌های 900 مگاهرتز، 1٫9 گیگاهرتز، 2٫4 گیگاهرتز یا 5٫8 گیگاهرتز استفاده می‌کنند. فرکانس جدیدتر 1٫9 گیگاهرتز که در استاندارد محبوب DECT استفاده می‌شود از دیگر فرکانس‌ها امن‌تر است و اختلالات کمتری با دیگر وسایل الکترونیک دارد.

بیشتر تلفن‌های بی‌سیم مورد استفاده در قرن بیست و یکم از نوع دیجیتال هستند و کیفیت صدایی عالی را به همراه دارند؛ امکان شنود به‌صورت رادیویی هم در این تلفن‌ها نزدیک به صفر است. تولیدکنندگان تلفن معمولا در تبلیغات خود ادعا می‌کنند که فرکانس بالاتر، کیفیت تماس و همچنین برد رادیویی تلفن را افزایش می‌دهد؛ اما این فرکانس‌های رادیویی مختص تلفن‌های بی‌سیم نبوده و فرکانس‌های 900 مگاهرتزی و 2٫4 گیگاهرتزی در وسایل الکترونیکی زیادی مانند مایکروویو، بلوتوث و اتصال Wi-Fi هم استفاده می‌شوند. در نتیجه احتمال بسیار زیادی وجود دارد که تلفن بی‌سیمی که از این فرکانس‌ها استفاده می‌کند در مجاورت این دستگاه‌ها دچار اختلالات رادیویی شده و نویز در مکالمات شنیده شود؛ یا اینکه خود تلفن باعث اختلالات رادیویی در این دستگاه‌ها شود. به یاد داشته باشید که اختلالات رادیویی بر هر دو طرف تاثیر دارد. وقتی تماسی بر روی تلفن بی‌سیم صورت گیرد، تداخل فرکانس می‌تواند سبب افت شدید سرعت و حتی گاهی اوقات قطع کامل امواج Wi-Fi شود. ممکن است که تلفن بی‌سیمی با مودم Wi-Fi که از استاندارد 802.11b/g/n استفاده می‌کند تداخل داشته باشد؛ زیرا استاندارد 802.11b/g/n به گونه‌ای طراحی شده است که در دامنه‌ی 2٫4 گیگاهرتز عمل کند.

بهترین راه‌حل، استفاده از تلفن‌های بی‌سیمی است که از استاندارد DECT استفاده می‌کنند؛ زیرا در این استاندارد، فرکانس 1٫9 گیگاهرتز برای استفاده از تلفن‌های بی‌سیم در نظر گرفته شده است که در آن از اختلالات رادیویی موجود در باندهای 900 مگاهرتز و 2.4 گیگاهرتز خبری نیست. راه حل دیگر این است که در صورت امکان فرکانس مودم خود را به مقدار کمی تغییر دهید و در آخر اینکه می‌توانید قید تلفن بی‌سیم را زده و از تلفن‌های باسیم استفاده کنید و امیدوار باشید تلفن و مودم همسایه کاری به کارتان نداشته باشد.